Zarówno zasady podstawowe, jak i szczegółowe mogą być wprowadzane do praktyki gospodarczej w zależności od tego, jakie rozwiązania zostały przyjęte w ogólnokrajowych regulacjach.
Do zasad podstawowych zalicza się:
- zasadę kontynuacji działania, która mówi o tym, iż dana jednostka gospodarcza będzie kontynuowała swoją działalność w najbliższej przyszłości oraz w niezmienionym istotnie zakresie,
- zasadę memoriałową, która polega na ujmowaniu w księgach rachunkowych oraz sprawozdaniach finansowych wszystkich operacji gospodarczych, które dotyczą konkretnego okresu czasu. W tym przypadku w księgach rachunkowych należy ująć wszystkie zarówno koszty, jak i przychody,
- zasadę kasową, która polega na zaliczaniu do przychodów z danego okresu jedynie tych przychodów, które nastąpiły w wyniku rzeczywistego wpływu środków pieniężnych do kasy lub na rachunek bankowy,
- zasadę współmierności przychodów i kosztów ich uzyskania, która polega na tym, iż koszty poniesione przy osiąganiu przychodów, muszą być ujmowane w księgach rachunkowych w tym samym okresie rozrachunkowym, w którym osiągnięto przychody,
- zasadę ciągłości, która nakazuje, aby wybrana zasada rachunkowości była stosowana przez cały czas funkcjonowania przedsiębiorstwa,
- zasadę ostrożnej wyceny, która nakazuje wyceniać zasoby majątkowe jednostki i ich źródeł pochodzenia w taki sposób, aby nie zniekształcać wyniku finansowego,
- zasadę przewagi treści nad formą, która polega na prezentowaniu informacji zgromadzonych dzięki rachunkowości zgodnie z rzeczywistością,
- zasadę istotności, która mówi o tym, że wszystkie zdarzenia gospodarcze mające wpływ na działalność i sytuację finansową danej jednostki, powinny być wykazane w sprawozdaniu finansowym,
- zasada prawdziwego i rzetelnego obrazu, która zobowiązuje jednostkę do wykazywania w księgach rachunkowych operacji gospodarczych zgodnie z ich treścią i innymi istotnymi informacjami.